lahaine.org
Estado español :: 09/12/2003

Tenho que conta-lo

Eduardo - Causa Encantada, Galiza
Aportación (en galego y castellano) al debate "Los límites de la contrainformación y la comunicación de masas".

[galego]

A existencia mesma dos médios alternativos há que achaca-la á necessidade de fazer-se escuitar, e é fruito da inquedanca manifesta de muitas pessoas por fazer públicas as ideias e as accons políticas e culturais que os médios do poder forom abocando á invisibilidade por ser molestas e atrever-se a questinonar a existencia mesma desse poder.

Os medios do poder nom só silenciam estas ideias e accons senom que, nas contadas ocasions que se fam eco delas, é para dar uma informacom tendenciosa e manipulada e em muitos casos criminalizadora.

Nom tanto, nom deixa de ser curioso que, alomenos na Galiza, os colectivos assim marginados polos grandes médios, sigam convocando a istos cada vez que vam fazer uma accom.

Típica conversa pre-accom:

-Haveria que convocar aos médios, qué tal uma ronda de prensa?
-A quem avisamos?
-A TODOS, eu encarrego-me delo.

Mas TODOS som as teles, as rádios e a prensa do Poder. As pessoas destes colectivos vivem na necessidade vital por sair do anonimato ao que estes médios os submetem, mantenhem ilusoriamente uma esperanca de que, por uma vez, alomenos algum distos médios faga um bo tratamento da notícia do acto. Mas na maioria dos casos este soe ser o comentário post-accom:

- Vaia merda que sacarom pola tele T
- Ah! Saimos na tele?
- Sim, pero milhor nom ter saido.
- A mim dixerom-me que na rádio R falarom de nós, pero nom dixerom case nada e foi no meio das declaracons do político P ponhendo-nos verde.
- No jornal J nom publicarom nada e no diário D uma mísera resenha.

E nas raríssimas excepcons em que algum médio recolhe objectivamente o acto, istos soem ser os comentários:

- Vichedes a tele T? Sacarom superguai a notícia.
- Qué tele, qué tele?? (entre um gram alvoroco geralizado)
Ou bem:
- X díxo-me que na rádio R seica emitirom um cacho guapo das nossas declaracons
- Sim, e gravou-no?? (Flipe, flipe geral)
- Nom!, nom lhe deu tempo e nos seguintes noticiários já nom o emitirom
- Bágoa!
Ou também:
- Vichedes o que publicarom na prensa P? Tenho aqui o recorte, mirade que de guai, a foto está tremenda!!
- A ver, a ver (gram revoo)
- Bom, o comentário nom é gram cousa pero para ser P está que te cagas!!.

Em nengum dos casos ninguém se lembrou, uma vez mais, de contactar com os médios alternativos, bem porque da-se por suposto que seguro que se enteram e já apareceram ou bem porque nom lhe dam nengum valor a sair refrejados neles pois “som marginais” e apenas chegam á gente polo que tanto tem se aparecem para cubri-lo acto ou nom.

Na minha experiencia pessoal na rádio Kalimero, de sempre foi uma preocupacom constante como achegar-se aos colectivos marginados (que nom marginais) para fazer-lhes ver a importância que é ter um médio livre á sua disposicom, onde vam ser os proprios colectivos os que se poidam expressar sem censuras, sem manipulacons, dando-lhes a voz e a palavra polo tempo que precisem. Nom tenhem sido poucos os colectivos e pessoas que forom bem tratadas e que sairom do local da rádio com um sorriso de agradecemento nos beicos, mas, ainda assim, quando convoquem o próximo acto , na maioria das vezes, voltarám a esquecer-se de nós.

Acho que nom é doado rachar com essa inércia dos colectivos, mas é laboura nossa achegar-nos ainda mais a eles até fazer-lhes caer na conta de que os médios alternativos imos mais aló do que é um panfleto político ou um organo de expressom partidista. Temos que fazer-lhes ver que a nossa laboura de informacom é uma moi boa via de intercomunicacom entre os diferentes colectivos até que se convenzam de que uma boa informacom é em si mesma um bem social a cuidar e mimar e interesante de impulsar.

Comparto totalmente o escrito polo companheiro Sebastian Hacher: “Se conseguimos incorporar-nos aos processos sociais para reflexa-los em toda a sua dimensom, se conseguimos pintar a nossa época com palavras e imagens, o problema da massividade voltarase aleatório; o nosso trabalho imponhera-se nalgum momento ou outro polo próprio peso da sua terrenalidade.(...). Temos que reflexionar mais sobre o processo de produccom dos contidos,(...)”. E como dim os compas de “Rebelión” ha que substituir aos grandes médios,.num combate desigual pero no que se estám a dar grandes passos, (...). O combate é duro, debemos trabalhar e milhorar os médios alternativos”, e como levamos anos dizendo na nossa própria definicom de rádio livre temos que dar uma boa informacom bem contrastada, de primeira mam com argumentacom e fundamento, temos que criar um espaco de comunicacom que fomente a pluralidade de ideias, visons ou enfoques, evitando todas aquelas verdades impostas socialmente com as que nom nos sentimos identificadas e temos que dar uma visom das diferentes realidades, oferecendo uma informacom diversificada e plural ,servindo de soporte ás manifestacons culturais e sociais do nosso entorno, ensaiando novas formas de linguage e de comunicacom na procura de fomentar o papel de pessoas activas nistos médios coma contraposicom do papel de espectadora pasiva fomentado polos médios do Poder.

Esta deve ser a nossa meta, até ter acadado o lugar na sociedade que, eu, sem humildade e num rapto de autoestima, acho que merecemos.


[castellano]
Tengo que contarlo

La existencia misma de los medios alternativos hay que achacarla a la necesidad de hacerse escuchar, y es fruto de la inquietud manifiesta de muchas personas por hacer públicas las ideas y las acciones políticas y culturales que los medios del poder fueron abocando a la invisibilidad por ser molestas y atreverse a poner en cuestión la existencia misma de ese poder.

Los medios del poder no sólo silencian estas ideas y acciones sino que, en las contadas ocasiones que se hacen eco de ellas, es para dar una información tendenciosa y manipulada y en muchos casos criminalizadora.

Sin embargo, no deja de ser curioso que, al menos en Galiza, los colectivos así marginados por los grandes medios, sigan convocando a estos cada vez que van a hacer una acción.

Típica conversación pre-acción:

-Habría que convocar a los medios, ¿qué tal una rueda de prensa?
-¿A quien avisamos?
-A TODOS, yo me encargo de ello.

Pero TODOS son las teles, las radios y la prensa del Poder. Las personas de estos colectivos viven en la necesidad vital por salir del anonimato al que estes medios los someten, mantienen ilusamente una esperanza de que, por una vez, al menos alguno de estos medios haga un buen tratamiento de la noticia del acto. Pero en la mayoría de los casos este suele ser el comentario post-acción:

- Vaya mierda que han sacado por la tele T
- ¡Ah! ¿Hemos salido en la tele?
- Si, pero mejor no haber salido.
- A mi me han dicho que na rádio R han hablado de nosotras, pero no han dicho casi nada y ha sido en medio de las declaraciones del político P poniéndonos verde.
- En el periódico P no han publicado nada y en el diario D una mísera reseña.

Y en las rarísimas excepciones en que algún medio recoje objectivamente el acto, estos suelen ser los comentarios:

- ¿Habeis visto la tele T? Han sacado “superguai” la noticia.
- ¿Qué tele, qué tele?? (entre un gran alborozo generalizado)
O bien:
- X me ha dicho que en la radio R han emitido un pedazo guapo de nuestras declaraciones
- Si!! y ¿lo ha gravado? (Flipe, flipe general)
- ¡No!, no le dio tiempo y en los siguientes noticiarios ya no lo han emitido
- !Lástima!
O también:
- ¿Habeis visto lo que han publicado en el periódico P? Tengo aquí el recorte, ¡mirad que de guay, la foto está tremenda!
- A ver, a ver (gran revuelo)
- Bueno, el comentario no es gran cosa pero para ser P está que te cagas.

En ninguno de los casos nadie se acordó, una vez más, de contactar con los medios alternativos, bien porque se da por supuesto que seguro que se enteran y ya aparecerán o bien porque no le dan ningún valor a salir reflejados en ellos pues “son marginales” y apenas llegan a la gente por lo que más da si aparecen para cubrir el acto o no.

En mi experiencia personal en la radio Kalimero, desde siempre ha sido una preocupación constante como acercarse a los colectivos marginados (que no marginales) para hacerles ver la importancia de tener un medio libre a su disposición, donde los propios colectivos se puedan expresar sin censuras, sin manipulaciones, dandoles la voz y la palabra por el tiempo que precisen. No han sido pocos los colectivos y personas que han sido y son bien tratadas y que salieron del local de la radio con una sonrisa de agradecimiento en sus labios, pero, aun así, cuando convoquen el próximo acto, en la mayoría de los casos, volverán a olvidarse de nosotras.

Pienso que no es fácil romper con esa inercia de los colectivos, pero es labor nuestra acercarnos aun más a ellos hasta hacerles darse cuenta de que los medios alternativos vamos más allá de lo que es un panfleto político o un organo de expresión partidista. Tenemos que hacerles ver que nuestra labor de información es una muy buena vía de intercomunicación entre los diferentes colectivos hasta que se convezcan de que una buena información es en si misma un bien social a cuidar y mimar e interesante de impulsar.

Comparto totalmente lo escrito por el compañero Sebastian Hacher: “Si logramos incorporarnos a los procesos sociales para reflejarlos en toda su dimensión, si logramos pintar nuestra época con palabras e imágenes, el problema de la masividad se vuelve aleatorio; nuestro trabajo se impondrá en algún momento u otro por el propio peso de su terrenalidad.(...). tenemos que reflexionar mas sobre el proceso de producción de los contenidos,(...)”. Y como dicen los compas de “Rebelión” hay que sustituir a los grandes medios. Se trata de un combate desigual pero en el que se están dando grandes pasos,(...). el combate es duro, debemos trabajar y mejorar los medios alternativos”. ,y como llevamos años diciendo en nuestra propia definición de rádio libre “tenermos que dar una buena información, bien contrastada, de primera mano con argumentación y fundamento, tenemos que crear un espacio de comunicación que fomente la pluralidad de ideas, visiones o enfoques, evitando todas aquellas verdades impuestas socialmente con las que no nos sentimos identificadas y tenemos que dar una visión de las diferentes realidades, ofreciendo una información diversificada y plural ,sirviendo de soporte a las manifestaciones culturales y sociales de nuestro entorno, ensayando nuevas formas de lenguaje y de comunicación en la busqueda de fomentar el papel de personas activas en estos medios como contraposición al papel de espectadora pasiva fomentado por los medios del Poder.

Esta debe ser nuestra meta, hasta lograr el lugar en la sociedad que, yo, sin humildad y en un rapto de autoestima, pienso que merecemos.

 

Este sitio web utiliza 'cookies'. Si continúas navegando estás dando tu consentimiento para la aceptación de las mencionadas 'cookies' y la aceptación de nuestra política de 'cookies'.
o

La Haine - Proyecto de desobediencia informativa, acción directa y revolución social

::  [ Acerca de La Haine ]    [ Nota legal ]    Creative Commons License ::

Principal