lahaine.org
Nacionales Galiza :: 05/05/2014

LH-Galiza entrevista a Carlos Morais com motivo das Jornadas Independentistas Galegas

La Haine-Galiza
[Gal/Cast]Las Jornadas Independentistas son un fórum de debate y análisis marxista sobre diversas cuestiones de la lucha por la Revolución Galega

Galego
O vindeiro dia 10 de maio em Compostela vam decorrer de novo as XVIII Jornadas Independentistas Galegas, já veteranas e clássicas no calendário político da Galiza. Organizadas por Primeira Linha, partido comunista e independentista galego. La Haine-Galiza conversamos com o Carlos Morais para falarmos deste evento

LH- Carlos, primeiro de todo, explica-nos um bocadinho que tenta Primeira Linha com a organizaçom destas jornadas e sobretodo desta última dedicada a Lenine?

C- As Jornadas que Primeira Linha vem organizando ininterruptamente desde 1997 som um fórum de debate e análise marxista sobre as mais diversas questons vinculadas com a luita pola Revoluçom Galega. Pretendemos dotar de teoria o nosso agir por umha Pátria libertada, pola construçom de umha Galiza socialista e feminista. Consideramos que as Jornadas som úteis porque contribuem para umha reflexom pública e coletiva sobre as mais diversas temáticas, sempre de umha óptica marxista, consonante o nosso caráter de partido comunista combatente, patriótico e revolucionário.

Com caráter monográfico, nesta ocasiom, tal como já tínhamos feito em 2004, dedicamo-las a refletir sobre a vigência e a atualidade do leninismo, coincidindo com o 90 aniversário do falecimento do genial revolucionário comunista, o mais destacado dirigente da Revoluçom bolchevique, Lenine, principal arquiteto da primeira revoluçom proletária da história da humanidade.

LH- Umhas jornadas em que historicamente tenhem participado pessoas muito relevantes do marxismo e muito comprometidas com a luita de libertaçom dos seus povos...

C- Sim, embora sejam organizadas por um partido marxista-leninista, tivérom sempre um caráter aberto e abrangente. Nestes 18 anos, passárom polas jornadas dúzias de pensadores, de dirigentes e militantes revolucionários, de ativistas sociais, maioritariamente situados e situadas no campo do marxismo, mas nom só.

Francisco Sampedro, Margarita Ledo, Carlos Taibo, Begonha Caamanho, Maurício Castro, Domingos Antom Garcia Fernandes, Xosé Manuel Beiras, Camilo Nogueira, Justo de la Cueva, Francisco Martins Rodrigues, Michael Löwy, Iñaki Gil de San Vicente, Ana Barradas, Narciso Isa Conde, Néstor Kohan, Miren Etxezarreta, Jorge Beinstein, Carlos Casanueva, Miguel Urbano Rodrigues, Nines Maestro ou Jean Salem som alguns dos nomes mais conhecidos e representativos que tenhem passado polas Jornadas.

LH- Podias falar-nos um bocadinho das pessoas convidadas nas jornadas deste ano?

C- Nesta ocasiom, as Jornadas tenhem um formato parcialmente novo. Constam de três palestras e um debate. A camarada Luzia Leirós abre as Jornadas com umha palestra sobre a atualidade do leninismo nas luitas e reivindicaçons juvenis. A continuaçom, ainda na sessom de manhá, intervém o camarada Maurício Castro, abordando a importáncia de Lenine na teorizaçom sistemática do direito de autodeterminaçom e independência dos povos no programa das organizaçons comunistas e operárias.

A sessom da tarde é aberta por Jonathan Hernández, do Buró Político do Partido Comunista do México, quem refletirá sobre os fundamentos do leninismo.

As Jornadas que intitulamos “Lenine 1924-2014. 90 anos fazendo tremer o capitalismo” serám clausauradas com um debate sobre a atualidade e a vigência do leninismo, no qual interviremos três dirigentes de forças patrióticas galegas marxistas: Néstor Rego, secretário-geral da UPG, José Emílio Vicente, do Movimento Galego ao Socialismo, e eu próprio, representando Primeira Linha.

LH- O debate entre forças políticas que se definem como comunistas e independentistas... procura quiçá aproximar posturas entre forças historicamente distanciadas?

C- Este debate é a novidade a que me referia, nesta ediçom das Jornadas Independentistas Galegas. E efetivamente responde à situaçom concreta que atravessa a esquerda patriótica galega, de diálogo, aproximaçom e modestos passos de unidade de açom. A sua composiçom seria impensável há 15 ou mesmo 5 anos atrás.

LH- Além do tema das jornadas, de que jeito analisarias panorama atual da luita de classes na Galiza?

C- A Galiza e a sua classe trabalhadora padecem com dureza as conseqüências da carência de soberania e da opressom nacional a que se vê submetida por Espanha e pola UE. Eis o eixo determinante que carateriza a luita de classes no nosso País. Qualquer programa tarnsformador, que pretenda superar o capitalismo, tem que incorporar no seu cerne a luita pola recuperaçom da independência galega, conculcada polo projeto imperialista espanhol e pola Europa dos mercados e dos estados.

A Galiza tem uns índices de desemprego, de precariedade laboral, de pobreza, emigraçom, sinistralidade laboral... mui superiores à media do Estado que nos oprime. Trabalhamos mais horas por menos salário. Temos as reformas mais baixas do Estado... Todo isto nom é por acaso: é fruto da opressom nacional.

Também temos um nível de conflituosidade laboral e de mobilizaçom social superiores à média do Estado espanhol. Porém, estas luitas ainda nom conseguírom convergir, nem dotar-se de um programa comum, de umha estratégia permanente e encadeada que force a demissom do governo sucursalista e vendepátrias de Feijó, e que sente as bases para a ruptura democrática e para a abertura de um processo constituinte galego.

O nível de organizaçom obreira e popular continua a ser anémico e isto provoca enormes dificuldades para implementar a necessária convergência, dotada de um programa estratégico.

A imensa maioria das forças políticas e sociais do campo da esquerda patriótica continuam hipotecadas por estratégias eleitoralistas, moldedas sempre no curtoprazismo, principal causa à hora de interpretar as dificuldades para construir um vigoroso movimento popular em chaves socialistas, patrióticas e feministas.

Porém, a ofensiva burguesa ainda em curso tem contribuido para a emergência de novos fenómenos sociais, entre os quais destaca a incorporaçom de umha nova geraçom de jovens de prática combativa e transgressora, com vontade de luitar. Também se deteta umha maior radicalizaçom das luitas populares, tal como se constatou na greve nacional do ensino de 20 de fevereiro, ou nos protestos do proletariado do mar no mês seguinte. Ainda som episódios isolados e dispersos, mas novos, que contribuem para o desenvolvimento e maior referencialidade do movimento de libertaçom nacional galego.

LH- E a saúde das ideias comunistas na Galiza?

C- Outra das novidades às quais me referia é que, contrariamente ao que acontecia nos anos posteriores à queda da URSS, quando praticamente nom havia bandeiras com fouce e martelo nas mobilizaçons populares, agora é cada vez mais visível a simbologia comunista.

Naquela altura, o comunismo estava criminalizado e a capitulaçom que caraterizou a boa parte das organizaçons e partidos que se reclamavam comunistas contribuiu para que o projeto libertador e emancipador de Marx, Lenine e o Che fosse durante umha longa década condenado ao ostracismo.

No entanto, muitas vezes essa presença visual nom passa de umha posse estética anti-sistema, por vezes carregada de certa nostalgia, o qual em si mesmo nom seria negativo. Mas há que dar-lhe forma, organizá-la, estruturá-la para evitar a sua dispersom e amorfismo.

Isto nom significa que o partido comunista, entendido como a organizaçom do proletariado em luita, dotado de um método científico de análise e interpretaçom da realidade, de umha filosofia para a açom, entendido como um projeto sociopolítico rebelde e insurgente, estruturado na forma de organizaçom de vanguarda, enquadrado numha ampla rede popular, visado na construçom de umha nova sociedade mediante a luita permanente contra o capitalismo, viva bons momentos. Nom é fácil construir um partido comunista de vanguarda na Galiza. Nós levamos quase vinte anos neste empenho, e embora tenhamos avançado muito, a acumulaçom militante e teórico-prática é insuficiente, ainda é mui reduzida. Porém, nos dias de hoje, como em 1995-1996 quando nascemos, temos a firme determinaçom e compromisso de contribuir para o êxito da Revoluçom Galega, temos total empenhamento para perserverarmos neste objetivo até a vitória.

LH- Para finalizar, que podes dizer às leitoras e leitores para se achegarem no dia 10 a Compostela?

C- As nossas Jornadas som no Centro Social O Pichel, situado à beira da zona velha da capital da Galiza. Som de caráter aberto e portanto de entrada livre. Animamos-vos a acudir e a participardes ativamente nos debates. Todas as opinions que procedem do campo do anticapitalismo som bem recebidas.

Pois mais nada, obrigad@s polo tempo dedicado e desejamos-vos muito bom sucesso às jornadas do dia 10 e às ideias de libertaçom e marxismo para a Galiza



Castellano

El próximo día 10 de mayo en Compostela se desarrollarán de nuevo las XVIII Jornadas Independentistas Galegas, ya veteranas y clásicas en el calendario político de Galiza. Organizadas por Primeira Linha, partido comunista e independentista galego. La Haine-Galiza conversamos con Carlos Morais para hablar de este evento.

LH- Carlos, antes de nada, explícanos un poco que intenta Primera Linha con la organización de estas jornadas y sobre todo de esta última dedicada a Lenin

C- Las Jornadas que Primeira Linha organiza ininterrumpidamente desde 1997 son un fórum de debate y análisis marxista sobre las más diversas cuestiones vinculadas con la lucha por la Revolución Galega. Pretendemos dotar de teoría nuestra movilización por una Patria liberada, por la construcción de una Galiza socialista y feminista. Consideramos que las Jornadas son útiles porque contribuyen a una reflexión pública y colectiva sobre las más diversas temáticas, siempre desde una óptica marxista, consecuente con nuestro carácter de partido comunista combatiente, patriótico y revolucionario.

Con carácter monográfico, en esta ocasión, tal como ya habíamos realizado en 2004, dedicamos estas jornadas a reflexionar sobre la vigencia y la actualidad del leninismo, coincidiendo con el 90 aniversario del fallecimiento del genial revolucionario comunista, el más destacado dirigente de la Revolución bolchevique, Lenin, principal arquitecto de la primera revolución proletaria de la historia de la humanidad.


LH- Unas jornadas en que históricamente han participado personas muy relevantes del marxismo y muy comprometidas con la lucha de liberación de sus pueblos...

C- Si, aunque estén organizadas por un partido marxista-leninista, tuvieron siempre un carácter abierto y amplio. En estos 18 años, pasaron por las jornadas docenas de pensadores, de dirigentes y militantes revolucionarios, de activistas sociales, mayoritariamente situados y situadas en el campo del marxismo, pero no sólo.

Francisco Sampedro, Margarita Ledo, Carlos Taibo, Begonha Caamanho, Maurício Castro, Domingos Antom, Garcia Fernandes, Xosé Manuel Beiras, Camilo Nogueira, Justo de la Cueva, Francisco Martins Rodrigues, Michael Löwy, Iñaki Gil de San Vicente, Ana Barradas, Narciso Isa Conde, Néstor Kohan, Miren Etxezarreta, Jorge Beinstein, Carlos Casanueva, Miguel Urbano Rodrigues, Nines Maestro o Jean Salem son algunos de los nombres más conocidos y representativos que han pasado por estas jornadas.

LH-¿ Podías hablarnos un poco de las personas invitadas en las jornadas de este año?

C- En esta ocasión las Jornadas tienen un formato parcialmente nuevo. Constan de tres charlas y un debate. La camarada Luzia Leirós abre las Jornadas con una charla sobre la actualidad del leninismo en las luchas y reivindicaciones juveniles. A continuación, aún en la sesión de la mañana, intervendrá el camarada Mauricio Castro, abordando la importancia de Lenin en la teorización sistemática del derecho de autodeterminación e independencia de los pueblos en el programa de las organizaciones comunistas y obreas.

La sesión de la tarde es abierta por Jonathan Hernández, del Buró Político del Partico Comunista de México, que reflexionará sobre las bases del leninismo.

Las Jornadas que titulamos “Lenin 1924-2014. 90 años haciendo temblar el capitalismo” serán clausuradas con un debate sobre la actualidad y la vigencia del leninismo, en el que intervendremos tres dirigentes de fuerzas patrióticas galegas marxistas: Néstor Rego, secretario-general de la UPG, José Emilio Vicente, del Movimiento Galego al Socialismo, y yo mismo, representando a Primeira Linha.

LH- ¿El debate entre fuerzas políticas que se definen como comunistas e independentistas... busca quizá aproximar posturas entre fuerzas históricamente distanciadas?

C- Este debate es la novedad a la que me refería, en esta edición de las Jornadas Independentistas Galegas. Y efectivamente responde a la situación concreta que atraviesa la izquierda patriótica galega, de diálogo, aproximación y modestos pasos de unidad de acción. Su composición sería impensable hace 15 o incluso 5 años atrás.

LH- Además del tema de las jornadas, ¿de qué modo analizarías el panorama actual de lucha de clases en Galiza?

C- Galiza y su clase trabajadora padecen con dureza las consecuencias de la carencia de soberanía y de la opresión nacional a la que se ve sometida por España y por la UE. Este es es eje determinante que caracteriza la lucha de clases en nuestro País. Cualquier programa transformador, que pretenda superar el capitalismo, tiene que incorporar en sus bases la lucha por la recuperación de la independencia galega, conculcada por el proyecto imperialista español y por la Europa de los mercados y de los estados.

También tenemos un nivel de conflictos laborales y de movilización social superiores a la media del Estado Español, Sin embargo, estas luchas aún no han conseguido converger, ni dotarse de un programa común, de una estrategia permanente y encadenada que fuerza la dimisión del gobierno sucursalista y vendepatrias de Feijó, y que siente las bases para la ruptura democrática y para la apertura de un proceso constituyente galego.

El nivel de organización obrera y popular continúa siendo anémico y esto provoca enormes dificultades para implementar la necesaria convergencia, dotada de un programa estratégico. La inmensa mayoría de fuerzas políticas y sociales del campo de la izquierda patriótica continúan hipotecadas por estrategias electoralistas, orientadas siempre al cortoplazismo, principal causa a la hora de interpretar las dificultades para construir un vigoroso movimiento popular en claves socialistas, patrióticas y feministas.

Sin embargo, la ofensiva burguesa aún en curso ha contribuido a la emergencia de nuevos fenómenos sociales, entre los cuales destaca la incorporación de una nueva generación de jóvenes de práctica combativa y transgresora, con voluntad de luchar. También se detecta una mayor radicalización de las luchas populares, tal como se constató en la huelga nacional de educación del 20 de febrero, o en las protestas del proletariado del mar en el mes siguiente. Aún son episodios aislados y dispersos, pero nuevos, que contribuyen al desarrollo y mayor referencialidad del movimiento de liberación nacional galego.

LH- ¿Y la salud de las ideas comunistas en Galiza?

C- Otra de las novedades a las que me refería es que, contrariamente a lo que sucedía en los años posteriores a la caída de la URSS, cuando prácticamente no había banderas con la hoz y el martillo en las movilizaciones populares, ahora es cada vez más visible la simbología comunista. En aquel momento, el comunismo estaba criminalizado y la capitulación que caracterizó a buena parte de las organizaciones y partidos que se reclamaban comunistas ha contribuido a que el proyecto libertador y emancipador de Marx, Lenin y el Che fuese durante una larga década condenado al ostracismo.

Sin embargo, muchas veces esa presencia visual no pasa de una pose estética anti-sistema, a veces cargada de cierta nostalgia, lo que en sí mismo no sería negativo. Pero hay que darle forma, organizarla, estructurarla para evitar su dispersión y amorfismo.

Esto no significa que el partido comunista, entendido como la organización del proletariado en lucha, dotado de un método científico de análiisis e interpretación de la realidad, de una filosofía para la acción, entendido como un proyecto socio-político rebelde e insurgente, estructurado en la forma de organización de vanguardia, encuadrado en una amplia red popular, orientado a la construcción de una nueva sociedad mediante la lucha permanente contra el capitalismo, viva buenos momentos. No es fácil construir un partido comunista de vanguardia en Galiza. Nosotr@s llevamos casi veinte años en este empeño y aunque hayamos avanzado mucho, la acumulación militante y teórico-práctica es insuficiente, aún es muy reducida. Pero aún así, a día de hoy, al igual que en 1995-96 cuando nacimos, tenemos la firme determinación y compromiso de contribuir al éxito de la Revolución Galega, tenemos un total empeño en preservar este objetivo hasta la victoria.

LH- Para finalizar, ¿qué puedes decirles a las lectoras y lectores para acercarse el día 10 a Compostela?

C- Nuestras Jornadas se desarrollarán en el Centro Social O Pichel, situado al lado de la zona vieja de la capital de Galiza. Son de carácter abierto y por lo tanto de entrada libre. Os animamos a acudir y a participar activamente en los debates. Todas las opiniones que procedan del campo del anticapitalismo son bien recibidas.

LH-Pues nada más, muy agradecid@s por el tiempo dedicado y os deseamos éxito en las próximas jornadas del día 10 y a las ideas de liberación y marxismo para Galiza.

 

Este sitio web utiliza 'cookies'. Si continúas navegando estás dando tu consentimiento para la aceptación de las mencionadas 'cookies' y la aceptación de nuestra política de 'cookies'.
o

La Haine - Proyecto de desobediencia informativa, acción directa y revolución social

::  [ Acerca de La Haine ]    [ Nota legal ]    Creative Commons License ::

Principal