Principal |
Nacionales E.Herria :: 27/03/2021

[Bilbo] El 1 de abril, Leonor, su pareja y sus 3 niñas serán desahuciadas.

Ecuador Etxea
El 1 de abril, Leonor, su pareja y sus 3 niñas serán desahuciadas. “¡No podemos quedarnos de brazos cruzados!”

“Los servicios sociales y las instituciones, incapaces de ofrecer una alternativa habitacional real para esta familia con tres niñas de menos de 7 años, se enrocan en una única opción: una habitación de hostal”.

El sindicato de vivienda AZET ha realizado una movilización desde la plaza de Basarrate en Bilbao hasta la plaza frente a la iglesia de Karmelo en Santutxu para denunciar que en agosto de 2016, Leonor y su familia alquilaron un piso en Basarrate, Santutxu. “El camino no fue fácil y después de negarles el acceso a muchas otras viviendas parece que por fin encontraron una a su medida”.

En el comunicado leído antes de finalizar la manifestación, integrantes del sindicato han expuesto lo siguiente:

La alquilan mediante la inmobiliaria Fincas Bizkaia. Todo debería ir bien, pero desde el principio se tuercen las cosas. Tanto los propietarios de la casa como la inmobiliaria cometen diferentes irregularidades, cubriéndose además las espaldas entre ambas partes. La familia de Leonor comienza su nueva vida en la nueva casa, pero al cabo de 15 días de la firma del contrato reciben la primera sorpresa: llega una notificación de La Caixa. La casa está en proceso de embargo.

Tras pasar años viviendo entre humedades, hongos, insalubridad e inestabilidad, la familia de Leonor se queda sin ingresos. Es aquí cuando los propietarios, no contentos con haberse desentendido de todos los problema que tiene la vivienda, deciden llevar a la familia a juicio, exigiendo su desahucio.

Leonor en este punto ya ha tocado muchas puertas, ha hecho miles de papeles y ha acudido a todas las ventanillas imaginables. La respuesta siempre es la misma: “vuelva usted mañana”, “traiga este otro papel”.

Ante esta situación, las instituciones solo ofrecen a Leonor y su familia un sitio donde dormir, pero ellas necesitan uno donde vivir. El ayuntamiento de Bilbao presume de que en esta ciudad no hay desahucios y el gobierno español anuncia un decreto para pararlos mientras dure el estado de alarma que no es más que papel mojado. Pero nos mienten a la cara. El próximo jueves 1 de abril tratarán de desahuciar a Leonor y su familia, tratarán de echarlas de su casa y tratarán de convencerles de que una habitación de un hostal es una vivienda digna. ¡No podemos quedarnos de brazos cruzados! Por eso el próximo lunes 29 de marzo a las 19:00 os convocamos a todas a una asamblea abierta en Karmela para organizarnos y parar este desahucio. ¡Porque lo vamos a parar!

Gure auzokideen etxebizitzak defentatuko ditugu! Auzodefentsa eta klase elkartasuna!

Aurrekaririk ez duen krisialdi honen erdian bizirautea eta ETXEBIZITZA bat izatea eguneroko borroka ari da bilakatzen desjabetuontzat.

Etxebizitzaren problematika ez da sektoriala. Etxebizitzarena ARAZO ESTRUKTURALA da, langileon bizitzetako esparru guztiak zeharkatzen dituena.

Etxebizitzarena, beraz, KLASE arazo bat da. Alde batean jabeak daudelako (euren botere ekonomiko eta sozialarekin gure miseriarekin aberasten) eta bestean, berriz, desjabetuok (Alokairu bat ordaintzen gastatzen dugun soldata Iortzeko, esplotazio egoera gero eta bortitzagoetan lan egin behar dugunok).

Etxebizitzaren arazoa, finean, gizartean operatzen duten zapalkutza guztiek zeharkatzen dute. Klase arazoa den hori, beraz, arrazakeriarekin eta zapalkuntza patriarkalarekin tartekatzen da ere, une oro eta modu sistematikoan.

Honen aurrean, Leonorren kasuan argi ikusi dugun moduan etxebizitxaren arazoaren arduradunek hamaika aurpegi dituzte:

Alde batetik, etxejabeak daude, etxebizitza merkantilizatu eta gure bizitzekin Monopolyan jolasten arituko balira bezala ibiltzen direnak. Haiei esaten diegu: etxebizitza ez da negozio bat, espekulatzea eta gure etxeetatik errenta bat ateratzea ez da ogibide bat.

Beste aldetik, bankuak daude, gure miseriarekin aberasten direnak, burbuila inmobiliarioaren arduradunak direnak eta krisia etekina ateratzeko aukera gisa aprobetxatzen dutenak. Haiei esaten diegu: zuen txiringitoa bukatzear dago, antolatzen ari garelako eta aurrean izango gaituzuelako.

Azkenik, instituzioak daude, putre guztia haiei ealfonbra gorria jarri eta guztion etxebizitza eskubidea bermatu beharrean espekulatzaileen antzera jokatzen dutenak, kaleratze eta gehiegikerien aurrean ardurarik izango ez balute bezala jokatuz. Haiei esaten diegu: ez dugu zuen karitaterik nahi, ez dugu zuen asistentzialismorik behar. Dagokiguna baino ez dugu eskatzen.

Leonorrena ez da kasu isolatua eta etxegabetzeak ez dira aparteko prozedurak. Leonorrena ez da salbuespena, araua baizik. Ez baitira soilik etxegabetzeak, pobreen kontrako gerra baizik.

Denok ontzi berean gaudela esaten digute, baina haiek yate batean daude xanpaina edaten, gure ontzia hondoratzen den bitartean. Behin eta berriz errepikatzen dute etxean geratzeko unea dela, etxerik gabe uzten gaituzten bitartean. Arduratsuak izateko garaia dela esaten digute… Eta horretara gatoz: ardurak eskatu eta gure miseriaren arduradunak seinalatzera.

Leonor, bere familia eta AZET etxebizitza-sindikatuko kide guztiok argi daukagu: Etxegabetze hau gelditzeko eta gure etxeBIZITZEN alde egiteko aukera bakarra borrokan jarraitzea izango da. Krisialdi honi aurre egiteko modu bakarra, eta langileok jasaten ditugun zapalkuntza guztiei aurre egiteko modu bakarra gure auzokideekin elkartuz eta gure klasearekin antolatuz izango da.

Auzodefentsaz, klase elkartasuna zabalduko dugu!

Gaur eta beti gure auzokideen etxebizitzak defendatuko ditugu! Etxegabetze hau gelditzera goaz!

Gora etxebizitzaren aldeko borroka! Gora klase elkartasuna!

https://www.ecuadoretxea.org/el-1-de-abril-leonor-su-pareja-y-sus-3-ninas-seran-desahuciadas-no-podemos-quedarnos-de-brazos-cruzados/

 

Enlace al artículo: https://www.lahaine.org/fX4e