Principal |
Nacionales Galiza :: 30/08/2017

El ejemplo Marulanda y Arenas sigue intacto en nuestra mochila de combate por la Revolución Galega

Primeira Linha
[Cast/Gal] Pase lo que pase en Bogotá, las amistades perduran, la solidaridad continua y los recuerdos son indelebles. Es de bien nacidos ser agradecidos!

Castellano

Resulta paradójico que en el 100 aniversario de la Revolución Bolchevique y en el 50 aniversario del asesinato del Che en Bolivia, prosiga el goteo de deserciones del marxismo-leninismo para el espacio del amorfismo progresista.

 Que ejemplares y heroicas fuerzas destacadas del campo revolucionario a escala internacional, opten por renunciar a sus principios, transitando para la desvirtuación y adulteración del marxismo, refuerza la necesidad de centrar recursos y energías para encontrar el nudo gordiano que permita explicar y corregir esa tendencia esterilizante que de forma permanente acompaña el movimiento obrero a lo largo del siglo XIX y XX.

 La renuncia a los ejes y fundamentos ideológicos, la deformación de los objectivos políticos –por lo tanto la razón de ser de un partido comunista-, no es una deformación genética del marxismo.

 Es una patología inoculada en el seno de los partidos comunistas por direcciones con una composición de clase ajena al proletariado y a los sectores explotados del pueblo trabajador.

 Disfrazar giros estratégicos de simples movimientos tácticos en base a la "flexibilidad leninista", ha sido una justificación habitual en el seno del movimiento comunista para justificar el abandono de la lucha, para aplicar mutaciones irreversibles que desnaturalizan la organización, transformando partidos de combate en maquinarias electorales que sólo procuran la alternancia parlamentaria en la "democracia" burguesa.

 Todo indica que en esta semana estamos asistiendo en Bogotá, entre contradicciones, al nacimiento de una nueva fuerza política socialdemócrata y a un nuevo episodio del proceso de desmoronamiento de la izquierda revolucionaria latinoamericana y mundial.

 Resultan trágicos los silencios, generan perplejidad las complicidades y son repugnantes las nuevas amistades forjadas en el oportunismo.

Aunque es triste y doloroso constatar la plena vigencia de la lúcida sentencia de Karl Marx "La historia se repite, la primera vez como tragedia y la segunda como farsa", este déjà vu bolivariano no va alterar nuestra firmeza en los principios rectores de la causa del proletariado y de los pueblos, porque los orígenes de Primeira Linha fueron edificados en el adverso ciclo histórico derivado de la gran catástrofe en la lucha anticapitalista provocada por la implosión de la URSS.

 L@s comunistas revolucionari@s galeg@s reivindicamos las FARC-EP construidas a lo largo de décadas por decenas de miles de campesinos, trabajadores, mujeres, pueblo explotado y empobrecido de Colombia, aquella experiencia de partido comunista en armas que durante décadas colectivamente dirigió con destreza el Secretariado bajo el liderazgo de Manuel Marulanda y Jacobo Arenas.

 Somos fieles a todo lo que nos enseñaron y aprendimos.

Pase lo que pase el día 1 de septiembre en Bogotá, las amistades perduran, la solidaridad continua y los recuerdos son indelebles. Es de bien nacidos ser agradecidos!

 ¡Hasta la victoria siempre!

¡Viva el internacionalismo proletario!

¡Viva el derecho universal de los pueblos a la rebelión armada!

¡Viva la Revolución Socialista colombiana!

 Primeira Linha

Galiza, 29 de agosto de 2017

37 aniversario de la caida en combate de Abelardo Colaço Araújo

Galego

Resulta paradoxal que no 100 aniversário da Revoluçom Bolchevique e no 50 aniversário do assassinato do Che na Bolívia, prossiga o goteio de deserçons do marxismo-leninismo para o espaço do amorfismo progressista.

 Que exemplares e heroicas forças destacadas do campo revolucionário a escala internacional, optem por renunciar aos seus princípios, transitando para a desvirtuaçom e a adulteraçom do marxismo, reforça a necessidade de centrarmos recursos e energias para encontrar o nó gordiano que permita explicar e corrigir essa tendência esterilizante que de forma permanente acompanha o movimento operário ao longo do século XIX e XX.

 A renúncia aos eixos e fundamentos ideológicos, a deformaçom dos objetivos políticos -portanto à razom de ser de um partido comunista-, nom é umha deformaçom genética do marxismo.

 É umha patologia inoculada no seio dos partidos comunistas por direçons cumha composiçom de classe alheia ao proletariado e aos setores explorados do povo trabalhador.

 Disfarçar viragens estratégicas de simples movimentos táticos em base à "flexibilidade leninista", tem sido umha justificaçom habitual no seio do movimento comunista para justificar o abandono da luita, para aplicar mutaçons irreversíveis que desnaturalizam a organizaçom, transformando partidos de combate em maquinárias eleitorais que só procuram a alternáncia parlamentar na "democracia" burguesa.

 Todo indica que nesta semana estamos assistindo em Bogotá, entre contradiçons, ao nascimento dumha nova força política socialdemocrata e a um novo episódio do processo de desmoronamento da esquerda revolucionária latinoamericana e mundial.

 Resultam trágicos os silêncios, geram perplexidade as cumplicidades e som repugnantes as novas amizades forjadas no oportunismo.

 Embora é triste e doloroso constatar a plena vigência da lúcida sentença de Karl Marx "A história repete-se, a primeira vez como tragédia e a segunda como farsa", este déjà vu bolivariano nom vai alterar a nossa firmeza nos princípios reitores da causa do proletariado e os povos, porque as origens de Primeira Linha fôrom edificadas no adverso ciclo histórico derivado da grande catástrofe na luita anticapitalista provocado pola implosom da URSS.

 @s comunistas revolucionári@s galeg@s reivindicamos as FARC-EP construídas ao longo de décadas por dezenas de milhares de camponeses, trabalhadores, mulheres, povo explorado e empobrecido da Colômbia, aquela experiência de partido comunista em armas que durante décadas coletivamente dirigiu com destreza o Secretariado sob o liderato de Manuel Marulanda e Jacobo Arenas.

 Somos fieis a todo o que nos ensinárom e apreendimos.

Passe o que passe dia 1 de setembro em Bogotá, as amizades perduram, a solidariedade continua e as lembranças som indeléveis. É de bons nascidos sermos agradecidos!

Até a vitória sempre!

Viva o internacionalismo proletário!

Viva o direito universal dos povos à rebeliom armada!

Viva a Revoluçom Socialista colombiana!

 Primeira Linha

Galiza, 29 de agosto de 2017

37 aniversário da queda em combate de Abelardo Colaço Araújo

 

Enlace al artículo: https://www.lahaine.org/fI4h